Vallei van schaduw

Olifantshoek, Zuid-Afrika, 1688. Een handvol beenderen ligt in een ondiep graf, als witte markeringen verspreid over de rode aarde. In de schaduw van de bergen staat een afgelegen hoeve met een rieten dak, dat zwart afsteekt tegen de blauwe lucht. Een ander graf, wel gemarkeerd met een grafsteen, ligt er vlakbij. Men zegt dat wanneer de wind uit het zuidoosten waait, je de doden door deze verlaten vallei kunt horen fluisteren. Op deze plek treedt Suzanne Joubert in de voetsporen van haar nicht Louise Reydon-Joubert, piraat en commandant, een vrouw die meer dan zestig jaar geleden verdween. En Suzanne is gekomen om de waarheid te achterhalen.

Franschhoek, 1862. Honderdtachtig jaar later staat een ander lid van de familie Joubert op het Hugenotenkerkhof in het grensstadje dat ooit bekend stond als Olifantshoek. Isabelle Joubert is op zoek naar haar voorouders. Ze is van plan om de oorsprong te ontrafelen van een vete tussen twee families, die begon tijdens de oorlogen die Frankrijk eeuwen geleden verscheurde. Ze komt er al snel achter dat de tragedies en misdaden uit het verleden nog lang niet voorbij zijn en dat het ontdekken van de waarheid haar wel eens haar leven zou kunnen kosten.

In de pers

‘Razendspannend verhaal.’ De Telegraaf

‘Het recept voor een goede historische roman.’ Algemeen Dagblad

‘Stad van tranen trekt de lezer onmiddellijk vervlogen tijden in, is ontzettend spannend en houdt de aandacht vast tot je met een zucht het boek dichtslaat.’ Nederlands Dagblad