Wegwerpkind

Marleen (alias van Rowena) en Ruby zijn gelukkig getrouwd en hebben een dochtertje. Na een traumatische jeugd werkt Marleen nu als ervaringsdeskundige in de jeugdbescherming, waar ze haar ervaringen inzet om anderen te kunnen ondersteunen. Maar ze heeft nooit iemand de details van haar verleden toevertrouwd, zelfs haar vrouw niet. Als een collega haar een filmpje laat zien van een mishandeld kind, raakt ze emotioneel uit balans. Op aandringen van Ruby geeft ze eindelijk wat meer prijs over haar jeugd, maar erover praten kan ze niet – in plaats daarvan geeft Marleen Ruby haar oude dagboeken.

Verleden en heden worden met elkaar verbonden door aangrijpende dagboekfragmenten en gedichten van Marleen als jong meisje, en de impact van haar ervaringen op het hier en nu. Omdat haar biologische moeder niet voor haar zorgde, werd ze als baby uit huis geplaatst en groeide ze op in een pleeggezin. Daar had ze het ruim tien jaar lang goed, maar toen het huwelijk van haar pleegouders strandde, bleef ze alleen achter met haar pleegmoeder, die te veel dronk en haar frustraties afreageerde op Marleen. Na een periode van ernstige mishandeling, die onopgemerkt bleef door haar omgeving en zorginstanties, forceerde ze op haar veertiende een uithuisplaatsing, waarna haar zoektocht naar een veilig thuis begon. Ze ging van instelling naar opvang, van pleeggezin naar woonbegeleiding en van bank naar bank. Pas jaren later, toen ze Ruby ontmoette, vond ze weer een plek die ze thuis durfde te noemen.

Hoewel Marleen haar leven inmiddels op de rit heeft, zijn de gevolgen van haar jeugd nog altijd aanwezig. In Wegwerpkind lees je hoe ze de confrontatie met haar demonen aangaat en voor het eerst in al die jaren rouwt om wat ze is kwijtgeraakt.

In de pers

‘Ooit was ze ondervoed en verwaarloosd, nu heeft Rowena huisje-boompje-beestje. “Ik sta nog, dus ik doe kennelijk iets goed.”’ RTL Nieuws