Het weeskind

Rusland, 1990. Het jongetje Vanya wordt te vroeg geboren en heeft door zuurstofgebrek een kleine hersenbeschadiging, waardoor zijn motoriek hapert. Achttien maanden later wordt hij door zijn moeder aan zijn lot overgelaten en naar een deprimerend weeshuis gestuurd: weeshuis nummer 10. Daar begint de nachtmerrie waarin hij acht jaar zal blijven. Er is een gebrek aan alles: menselijke warmte, kleding, eten, speelgoed. Vastgebonden worden de kinderen met medicijnen rustig gehouden. Maar het lukt Vanya om de aandacht van een groep bezoekende buitenlandse journalisten te trekken, en ze zien in dat veel kinderen met wat liefde en begeleiding een normaal leven zouden kunnen leiden.